On sekiz mayıs bin dokuz yüz kırk dört, ikinci dünya savaşı sonunda zafer sarhoşu stalin, bütün Türk dünyasını etkileyen, azınlık Türk halklarını öz vatanından koparıp, asyanın en ücra köşelerine SÜRGÜN etti.
Bu sürgün esnasında yuz binlerce Türk tren yollarında öldü.
Başta mensubu olduğum Kırım Tatar ve Edige (çerkes) Çeçen, Kazan Tatarı sürgün yolunda nifuslarının yarısını kaybetti.
Bir de ihanet yaftasını Türk halklarının boynuna astılar..
Özyurdunu korumak için Rus ordusunda Almanlara karşı savaşanlar geriye döndüklerinde ev halkını evlerinde bulamadı.
Bugün bile Türk halklarını birbirine düşürmek için bazı sınır bölgelerinde daha ikinci dünya savaşında sorunlu bölgeler bırakıp tohumlarını bıraktığı sorunlu yerleri inşaa etti.
O bölgelerde yaşayan kardeşlerimizin gerçek düşmanın kim olduğunu bilmelerine rağmen hala gerçek düşmanı göremeyenler var. Bir de kendilerini Rusyanın isteklerine adamış bazı mankurtlar Rus köleleri de mevcut. Unutmayalım unutturmayalım bizi birbirimize düşüren her zaman kendilerini büyük gören sömürgeciler olmuştur.
Mayıs ayında başta Kırım Tatarları olmak üzere; Edige, Çerkesler, Kazan Tatarları bu günleri yas günü olarak anmaktadır. Sürgünde hayatını kaybeden atalarımıza Allah rahmet eylesin, gerçek düşmanı unutmamak dileğiyle.
SON İSTASYON
İstasyonlar soğuktu bir gece yarısı
Bu son tren değildi sürgün ediliyorduk
Ham ruhumuz üşümüş sırtımızda namlu
Vatana dönmek için yeminler ediyorduk
Ağlayamadan yolda vatandan ayrılıkta
Duamız dudaklarda ve hep susuyorduk
Bilmediğimiz yerler bu uzak yollarda
Namlular sırtımızda yurttan sürülüyorduk
Vatanımızdan uzak azap yolcularıydık
Bu son ayrılık diye dualar ediyorduk
İnemedik trenden ölüme gidiyorduk
Bilmediğimiz yerde soğuktan ölüyorduk
Geceler soğuktu ölüm dahada soğuk
İki yüz elli bin tatar yollarda öldük
Son istasyona geldik artık yaşayacaktık
Sırtımızda hep namlu sürgünü soluyorduk
Zalimden hiç kimse tek aman istemedi
Dualar yükseldikçe biz dik duruyorduk
Yalvarmayız zalime ettiği yetmedi
Bir ömrün sonundaferiye dönüyorduk
Şimdi soyukta güzel Atamın Toprağında
Mevsimleri bilmeden yağmurlarla ağladık
Son istasyon Kırımda son Tatarda dönecek
Bu kabuslar bitecek Acılarla uyandık
UNUTMA UNUTTURMA / Tataroğlu
