Türkçüler Günü Kutlu Olsun.

II. Dünya savaşı başlayıp Almanların Rusyaya saldırmasıyla çok sayıda kızılordu askeri esir edildi. Esirler arasında Türkler de bulunuyordu. Bu esir askerleri Ruslara karşı kullanmak için, Almanların aklında Türkistan lejyonu oluşturma fikri vardı. Bu amaçla Türkiye'deki Alman büyükelçisi Franz von Papen aracılığıyla Türkiye'de yardım talep edilmesini kararlaştırdılar. Bu destek karşılığında, Almanlardan savaş sonrası Kafkasya ve Türkistan için bağımsızlık istendi.Fakat bu söz verilmeyince görüşmeler kesildi.Alman ırkçılığının yükseldiği o günlerde Alman Dışişleri Bakan Yardımcısı Hending "Türk Genelkurmay Başkanı'nın, Türk-Alman ilişkilerinin Turancılık fikrine dayanabileceği"ni söylediğini belirtmiştir. Ayrıca Başbakan Şükrü Saraçoğlu'nun 5 Ağustos 1942 tarihinde Meclis kürsüsünde okuduğu kabine programı esnasında " Arkadaşlar, Biz Türküz, Türkçüyüz ve daima Türkçü kalacağız. Bizim için Türkçülük bir kan meselesi olduğu kadar ve laakal o kadar bir vicdan ve kültür meselesidir. Biz azalan ve azaltan Türkçü değil, çoğalan ve çoğaltan Türkçüyüz ve her vakit bu istikamette çalışacağız. Dünkü Türk gençleri müstakil ve hür bir vatana malik olmak şuurlu ve mütecanis bir millete mensup olmak, memleketi müspet ilimlerle idare etmek ve vatanın hayat ve servet membalarını memleketin elinde görmek istiyorlardı. Bugün bütün bu idealler birer birer tahakkuk etti" derken meclis alkıştan inliyordu. Fakat savaşın seyri Rusya lehine değişince bu Türkçü söylemlerin siyasi hamleden öte gitmediğini gösteren gelişmeler yaşanmaya başladı. II. Dünya Savaşı sonrasında özellikle komünizm ve emperyalizm tüm dünyayı elde etme yarışına girmişti. Bu karışık düzende Türk devletinin yaşayabilmesi ve varlığını sürdürmesi için Türkçülüğü ilk şart, Turancılığı ise ikinci şart olarak gören Nihal Adsız ve arkadaşlarının çıkardığı 1 Mart 1944 tarihli Orhun dergisinde Atsız tarafından kaleme alınan "Başvekil Saraçoğlu Şükrü'ye Açık Mektup" ile aynı derginin 1 Nisan 1944 tarihli sayısında yayınlanan "Başvekil Saraçoğlu Şükrü'ye İkinci Açık Mektup" adlı yazısıyla, Sovyetler Birliği'nin savaşı kazanma sürecine girmesi üzerine Türkiye'deki komünist etkinliklerine dikkat çekiyor ve bunların eğitim alanında yapacağı yıkıcı etkilere hükümetin dikkatini çekiyordu. Bu yazılar büyük infial yarattı, baskıcı mekanizmalar devreye girdi ve zaman Türkçülük aleyhine işlemeye başladı.Atsız'ın bu suçlamaları karşısında, aralarında Sabahattin Ali ve Hasan Ali Yücel'in de olduğu bazı isimler Hüseyin Nihal Atsız'a hakaret davası açtılar.Dava büyük ses getirdi. Ankara'ya gelen Atsız, gençler tarafından coşkuyla karşılandı. Mahkemenin, 3 Mayıs'ta gerçekleşen ikinci oturumunda, başkentte, milliyetçi öğrencilerin Atsız lehinde nümayişi patlak verdi. Gençler,İstiklal Marşı okuyarak, Ankara Ulus Meydanı'na doğru yürüyüşe geçtiler. Başbakanla görüşme talepleri kabul görmeyen 165 genç güvenlik birimlerince gözaltına alındi. Bu yürüyüş gelecek baskıların habercisiydi. 16 gün sonra devrin Cumhurbaşkanı İsmet İnönü, 19 Mayıs nutkunda, "Dünya olaylarının bugünkü durumunda Türkiyenin ırkçı ve Turancı olması lazım geldiğini iddia edenler hangi millete faydalı, kimlerin maksadına yararlıdırlar? Türk milletine yalnız bela ve felaket getirecek olan bu fikirleri yürütmek isteyenlerin Türk Milletine hiçbir hizmetleri olmayacağı muhakkaktır. Bu hareketlerden yalnız yabancılar faydalanabilirler. Fesatçılar yabancılara bilerek mi hizmet ediyorlar? Yabancılar fesatçıları idare edecek kadar yakından münasebette midirler? Emin olabilirsiniz ki Vatanımızı bu yeni fesatlara karşı da kudretle müdafaa edeceğiz." diyerek Türkçüleri, vatan hainliği ve fesat çıkarmakla suçladı.Tarihe siyasi döneklik vesikası olarak geçen konuşmada Adsız ve arkadaşlarını çok ağır bir dille mahkum etti. Bu konuşmadan yaklaşık 3 ay sonra, 7 Eylül 1944'te, 23 Türk milliyetçisi "nizam düşmanlığı", "gizli cemiyet kurmak", "hükumeti devirmeye çalışmak" gibi mesnetsiz suçlamalarla tutuklandı ve İstanbul Sıkıyönetim Mahkemesinde 29 Mart 1945'e kadar 65 oturum halinde sürecek olan meşhur "Irkçılık - Turancılık" Davası başladı. Bu süre zarfında Türk Milliyetçiliğinin , lambalar altında tabutluklarda ezilmeye sindirilmeye çalışıldığı çileli bir döneme girildi.. Türklük düşmanlarının yanında yer alan değişik cenahtan gruhlar, sözde aydınlar, resmi devlet otoritesini baskısı ve arkalarına aldıkları bir kısım basın ile memleket üzerinde iki yıl, bir zulüm kasırgası estirdiler.Sonuçta hertürlü baskıya rağmen, vicdanlı ve namuslu hakimlerin kararları ile tüm sanıklar beraat ederek, isnad edilen suçlardan aklandı. 3 Mayıs 1944'a kadar yalnız duygu ve düşüncede olan Türkçülük, siyaset üstü olup ve bir siyasi hareket değildi. Devrin yönetiminin milli düşünceleri yargılamasından sonra birdenbire harekete, eyleme dönüştü. Devrin hükumetini korkutan kitlesiyle, bir "taraf" olduğunu o gün gösterdi. Cumhuriyet tarihinde ilk defa yaşanan bu tepki ve yürüyüş, Türk milletinin seçkin evlatlarını tabutluk işkencelerine sürüklese de, Türk Ülküsünün güç kazanması 3 Mayıs'ı bayraklaştırdı. Tophane Askeri hapishanesinde Nihal Atsız, Zeki Velidi Togan, Nejdet Sançar ve Reha Oğuz Türkkan başta olmak üzere tutuklu olan tüm Türkçüler 3 Mayıs tarihli "Ankara Nümayişi"ni anmak amacıyla, sosyal yapıdaki en büyük silah ve güç olma özelliğini korurken, Türklüğün yargılanmasının hiç unutulmaması için 3 Mayıs'ı bayram yaptılar.Adsız, yıllarla süren büyük ızdıraplara ragmen 3 Mayısa bayram demenin nedenini " Çünkü bunca sıkıntıların arasında bize büyük bir imtihan vermek, yürekliyle yüreksizi er meydanında denemek, yahşi ile yamanı ayırmak fırsatını vermiştir. Böyle sağlam bir sonuca varmak için çekilen bunca sıkıntılar boşa gitmiş sayılmaz diyerek açıklamıştır. Türk Milleti var oldukça. Onun varlığını, özgürlük ve bağımsızlığını, dilini, inancini, refahını ve kültürünü koruma ve kollama yolunda , bu yola başkoyan, mücadele eden kahramanlarına minnettar olacaktır.NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!