ŞAFAKLAR Zifiri karanlığın sonu şafaklar,Sinsi geceyi yırtar nuru kucaklar,Pak, dingin tazelenir her gün şafaklarDoğumu ve eceli koynunda saklar! Akıp gider menzile şaşmaz şafaklar;Değince saçlara ağarır şakaklar,Usançsız, umutla gözlenir şafaklar,Gözleri buğulu ne muratlar saklar! Çorak gönle bağrını açsın şafaklar,Zemzem mi gerekir; nerede bulaklar?Şerha şerha çatlamış susuz dudaklar;Boynu bükük, riyasız dualar saklar! Bin cilveyle azatlık tatsın şafaklar,Hayret içinde hayret atsın şafaklar,Eskiterek yüzüne baksın şafaklar,Faniden, bakiye çor yolcular saklar!Çor: Hastalık, üzüntü, keder ŞAİRCEGülay SORMAGEÇ