İFLASTA
?Yine hayır, yemin ederim o sürekli kendini kınayan nefse.? (Kıyamet/2)
Neden iflasta, neyin iflasında ve nerede iflastayız?
Başkasını düzeltme isteğimiz, hizaya sokma isteğimiz ve diktemiz o kadar ağır bastı ki kendimizi unuttuk. Başkasının gözündeki saman çöpünün çapını ölçmekten kendi gözümüzdeki merteği göremez olduk. O yüzden iflastayız. Eşiğinde falan değil tam da orta yerindeyiz hem de!
Mutsuzluğumuz ve şikayetimiz artıyor, eksilmiyor nedense?
Nedense sevgi ikliminin gül bahçesinde olmak işimize gelmiyor bir türlü. Yıllar var değişen bir şey olmadı hatta daha da vahimleşti durum. Siyasallaşan değerler bizi iflah etmedi, edemiyor ve edemeyecek?
Dinin de, milliyetçiliğin de siyasallaşması yarar getirmedi bize. Senden, benden gözükmek aldı gidiyor. Ya insanlıktan yana olmak nerede?
Ya insandan yana olmak ve insana göre olmak nerede? Hak ve hakkaniyetten yana olmak nerede?
İflasta! Bu noktada yukarda hatırlattığım Ayet gönül kapımı çalışıyor ve düşünüyorum. Kur´an-ı düşünüyorum.
? Sürekli kendini kınayan nefis?? Bu önemli uyarının neresindeyim, neresindeyiz? Bunun için çabamız var mı? Basamakları atlarken olduğumuz yerde sayıyoruz sanki; sanki nefs-i emmare (insana kötülük yapmasını emredip duran nefis, mal, makam, şehvet ve diğer kötülüklerin dürtükleyeni iç güdüsel olarak bunları yapmayı hoş gösteren nefis) basamağı gözümüzü, gönlümüzü kör etmiş de bir türlü göremiyoruz! Yahut insanın yapısı buna çok müsait o yüzden ?kendini kınayan nefis? bizim algımıza sunulmakta Kur´an rehberliğinde? Nefs-i Levvame´ye dikkat çekilmekte.
Çünkü; dönüm noktası bu basamak ve bu nefse ulaşmak. İki yorum getirilmiş bu ayete birincisi başkasını çok çok kınayan nefis ikincisi kendini kınayan yaptığı günahın kötülüğünü anlayıp, pişman olan ve dönüş yapan nefis, dönüşte kararlı olan nefis şeklinde iki yorum. Başkasını kınayıp, kendini kınamamak iflastır.
Biz bu noktada da ıskaladık. Yazının başlığını ?İflasta? vermemizin sebebi budur. Biraz olsun hatalarımızdan ders alabilirsek suçlayıp durduğumuz yalan dünya, vefasız dünya, dünya hali senduromundan kurtulup gerçeğimizle yüzleşme fırsatımız olacaktır. O zaman da suçlu aramak yerine dönüşüm, inşa dediğimiz güzelliğe kapımız açılacaktır. Eğer bunu başaramazsak cidden iflastayız. Ucuz olanın peşinde ve ziyandayız?
Kur´an´da; Nefisler şöyle sıralanmakta:
1- Nefs-i Emmare: insana kötülük yapmasını emreden
2- Nefi Levvame: Kendini kınayan, pişman olan, hataya dönmeme kararı alabilen
3- Nefs-i mutmainne: Arınan, temizlenen, iyilikle, kötülüğü ayırt eden, huzura eren, Allah´a yaklaşan
4- Nefs-i Mülheme: İlham edilmiş nefis
5- Nefs-i Zekiyye: Temizlenmiş nefis
6- Nefs-i Raziyye: Razı olmuş
7- Nefs-i Merdıyye: Kendisinden razı olunmuş nefis
( Fecir suresine de bu konuda bilgilenmek için bakabiliriz.)
?Kendini kınayan nefsin kıyamet günü gerçekleşecek olan kınaması hiçbir anlam ifade etmeyecektir. O gün kınamanın kendini kınamanın verdiği acının önemi ve büyüklüğüne aynı zamanda dikkatimiz çekilmektedir.
Öyleyse uyanmak vaktidir!
Başkasını düzeltme isteğimiz, hizaya sokma isteğimiz ve diktemiz o kadar ağır bastı ki kendimizi unuttuk. Başkasının gözündeki saman çöpünün çapını ölçmekten kendi gözümüzdeki merteği göremez olduk. O yüzden iflastayız. Eşiğinde falan değil tam da orta yerindeyiz hem de!
Ne dersiniz efendim, düşünmeye değmez mi?
İflas etmemek için uğraşmaya değmez mi?
Gönlünüz ferahlıkta, hayatınız istikamette olsun efendim.
Gülay SORMAGEÇ
